Meer dan 4.000 mensen hebben aangegeven om wel een Oekraïens huisdier op te willen vangen. Maar daar moest in ieder geval de achttienjarige Angelica niet aan denken. ,,Ik heb haar niet voor niets meegenomen”, wijst ze op hondje Monica die eenzelfde kleur pakje draagt als zij zelf. ,,Ze is te belangrijk.”

Ze komt met haar moeder, hondje en nog twee andere vluchtelingen terecht in Elspeet, bij een liefdevol echtpaar dat toch al vijf redhonden heeft geadopteerd en de ruimte over had. Het is één van de ruim 800 huishoudens die zich bij het Meldpunt hebben gemeld om zowel dier als vluchteling samen op te willen vangen. Het voorkeursscenario, omdat je mens en dier niet van elkaar wil scheiden.

,,We zijn hier heel blij”, vertelt Angelica via een handige mobiele app die uitgesproken Oekraïense zinnen direct vertaalt naar het Nederlands en andersom. En ook Hermien Bos, die met haar echtgenoot de vluchtelingen opvangt, ziet dat dit de juiste oplossing is. ,,Ze verzet geen stap zonder haar hondje mee te nemen. Die gaat zelfs in haar jas mee naar de kerk, waar ze samen met andere Oekraïners hier in de omgeving naartoe gaat.”

Ook op opvanglocaties is Hulp voor Dieren uit Oekraïne aanwezig. Dagelijks zijn medewerkers van het meldpunt bijvoorbeeld aan het werk in de Jaarbeurs in Utrecht: een noodopvanglocatie waarvandaan zo snel mogelijk geschiktere opvang wordt gezocht. Voor mens én dier. Een kille sporthal met veldbedjes is namelijk – hoe goed en snel het ook uit de grond is gestampt – geen ideale situatie.

Veiligheid staat in het werk op die locaties voorop. Is er een gezondheidsrisico, helpt het meldpunt om (eventueel met dierenambulance) zo snel mogelijk een dierenarts te bezoeken, maar we merken ook dat er behoefte is aan voer, muilkorven, stevige en betrouwbare riemen en eet- en drinkbakken. Het meldpunt verzorgt dit.

Medewerkers van het meldpunt doen (soms met behulp van een tolk) een intake met vluchtelingen met huisdier. Er wordt een eerste check gedaan op de gezondheid van het dier, en er wordt bekeken waar er behoefte aan is. Wordt er gezocht naar alleen tijdelijke opvang voor het dier? Dan kunnen we putten uit de vele duizenden aanmeldingen van gezinnen die tijdelijk gastouder willen zijn en wordt er minutieus gezocht naar een perfecte match.

Maar omdat vluchtelingen niet zonder reden hun dier meenemen tijdens hun vlucht, gaat de voorkeur altijd uit naar een opvangplek waar gezin én dier terechtkunnen. Vooral dit soort plekken zijn nog altijd hard nodig. De situatie op dit soort ‘doorstroomlocaties’ is voor vluchtelingen schrijnend. Ons doel is dan ook om ze zo snel mogelijk te kunnen helpen en samen met hun huisdier ergens onder te kunnen brengen. Helpt u mee?

Dierenarts Marnix Snijder van Dierenartspraktijk Steenbergen legt uit waaróm het zo belangrijk is dat gevluchte dieren snel naar de dierenarts gaan. ,,In Oekraine zijn er nog steeds zo’n vijfhonderd tot duizend gevallen van rabiës per jaar. Het laatste dat je wil is dat er hier een uitbraak komt.” Mede daarom kon Oksana, die met hond Potap (Oekraiens voor ‘aardappel’) verblijft bij Jos – die ze via internet kent – snel bij de dierenarts terecht. ,,We hebben op meerdere plekken hulp gevraagd, maar de hulp voor de hond kwam als eerste.” Oksana heeft alles moeten achterlaten, behalve haar hond. Na een rit van zes dagen kwam ze aan in Noord-Brabant. Ze is ‘erg blij’ dat Potap gezond is en goed ingeënt. En, erg belangrijk: ,,Als ze ooit weer terug kunnen keren, of naar elders in Europa, is het van belang dat de hond een goed gecheckt Europees paspoort heeft”, vertelt de dierenarts.

Kateryna, uit Kiev, verblijft met Тиша, Oekraiens voor ‘stilte’, in een rijtjeshuis in Eindhoven. Ook voor haar was het geen vraag: de kat? Die gaat natuurlijk mee. Na een helse, dagenlange, tocht verblijft ze nu in Nederland. Maar de situatie is verre van ideaal. In het huis woont namelijk ook een Oekrainse vluchteling die zeven maanden zwanger is. Mede hierdoor is het van belang dat de kat in goede gezondheid is. Door de vele donaties kon Тиша naar de dierenarts in Eindhoven en is de situatie voor de vluchtelingen vele malen veiliger, en iets prettiger geworden. ,,Ze is nog een beetje boos”, vertelt Kateryna. Ze haat de dierenarts. ,,Ze mist thuis. Maar ze is in ieder geval veilig.”